Pod niebem jest pieknie tak...
Pod niebem jest pięknie tak…

Wspinaczka

Marzenie:
Dotknąć chmur.
Dotknąć tego, czego osiągnąć nie można.

Wspinasz się wysoko,
idziesz po kamieniach i piasku
ciągle pod górę, pod górę.
Jak długo jeszcze?

Spoglądasz na boki,
coś zostaje za tobą w tyle.
Coś, co przestało być ważne.

Ty przecież masz dojść
tam, gdzie poczujesz
wiatr na swych policzkach.

Jeszcze troche, troszeczkę;
bagaż na plecach
nie ułatwia ci tej wędrówki.

I wreszcie…
Tak, jeszcze chwila,
jeszcze tylko jedna chwila.

Tekst i zdjęcia: Monika Bałdyga, lat 13, Nowy Jork.
Praca otrzymała I miejsce w konkursie Klubu Młodych Literatów „Wakacyjne Migawki”

Szczęśliwi, tuż przed wspinaczką
Szczęśliwi, tuż przed wspinaczką

Poprzedni artykułZ podróży po Indiach, czyli Sai Ram Indie. Cz.VIII Rozczarowanie Goa
Następny artykułAnglojęzyczni przyjaciele naszych dwujęzycznych dzieci – jak mogą nam pomóc

2 KOMENTARZE

  1. Gratuluję, Moniko! Napisałaś subtelny, poruszający podwójną wymową wiersz. Bardzo Ci się udał, naprawdę! Każdego skłoni do refleksji. Jest cudny.
    To zreszta nie pierwsze Twoje zwycięstwo w konkursie Dobrej Polskiej Szkoły. ( Wiersz ” Polscy pasterze” jest po prostu zachwycający.)

  2. Gratuluję, Moniko. Napisałaś subtelny, poruszający podwójną wymową wiersz. Bardzo Ci się
    udał, naprawdę. Każdego skłoni do refleksji, jest cudny.
    To zresztą nie pierwsze Twoje zwycięstwo w konkursie Dobrej Polskiej Szkoly. (
    Wiersz „Polscy pasterze” jest po prostu zachwycający.)

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj