„Rodzina – akordeon”

Tata Kimberly i Natalie dźwiga pudła do przenośnej komórki, by pomóc w pakowaniu zaprzyjaźnionej rodzinie, która wraca do Teksasu, do babci.

Jeffowi skończył się po 4 latach kontrakt na pracę jako trener koszykówki na jednym z lokalnych collegów. Przez pół roku, intensywnie szukał pracy w swoim zawodzie i nie znalazł. Postanowił z rodziną przeczekać trudności w rodzinnym domu swojej żony.

Gdy panowie załadowują komórkę, przygotowujemy pożegnalną kolację w ogródku.

Przy długim stole siadają cztery rodziny.

Ostatnie rozmowy.

– Na pewno na pobycie u mamy skorzystają nasze dzieci, bo za nią tęsknią. Od czasu swojego college nie mieszkałam w rodzinnym domu. Teraz będę miała szansę spędzić więcej czasu z mamą – mówi Aimee.

To pozytywna strona ich trudnej sytuacji.

Jeff jest smutny.

– Szczególnie mężczyzna ocenia swoją wartość z punktu widzenia zawodu. Mój mąż przeżywa depresję – po cichu zwierza się Aimee, która siedzi obok mnie.

Niedawno czytałam, że jest nawet specjalne określenie na rodzinę Jeffa, Aimee i ich mamy.

Rodzina-akordeon, gdzie najpierw dorosłe dzieci wyprowadzają się z rodzinnego domu, a potem na skutek trudności finansowych, do niego wracają.

Coraz więcej jest takich rodzin w Ameryce.

Według danych z Pew Research Center wynika, że obecnie liczba rodzin wielopokoleniowych pod jednym dachem jest na najwyższym poziomie od lat 50-dziesiątych.

39 procent dorosłych w wieku 18-34 lat mieszka z rodzicami lub ponownie się do nich wprowadziło. Jeśli chodzi o młodych od 18 do 24 lat, to aż 53 procent z nich nie ma własnego mieszkania.

Jeff i Aimee staną na własnych nogach. Za jakiś czas.

Po co jest rodzina w trudnych chwilach?

Aby być źródłem wsparcia.

Danusia Świątek