Kimberly Pienkawa jako Mary Anning
Kimberly Pienkawa jako Mary Anning
Trafiam na wyjątkowe przyjęcie, na którym zebrały się znane osobistości z różnych epok, stosownie wystrojone, po kolei podchodzą do mikrofonu i opowiadają o sobie. Wsród nich są m. in. Marie Antoinette, Kleopatra, Hellen Keller, Jacques Cousteau i Neil Armstrong.

„Nazywam się Mary Anning. Urodziłam się 21 maja 1799 roku w Lyme Regis, w Anglii. Moi rodzice nadali mi imię Mary, by uczcić pamięć mojej starszej siostry, która bawiąc się przy kominku, zapaliła swoje ubranie i poparzyła się na śmierć” – mówi moja starsza córka, przeistoczona w znaną brytyjską paleontolog. Córka przez cały miesiąc zbierała informacje na temat życia Anning, pisała jej życiorys, wybierała najważniejsze fakty z jej życia, by zaprezentować na Celebrity Tea Party w 5 klasie szkoły podstawowej.
Ubrana w zielony płaszcz z peleryną w stylu XIX wiecznym, który jest zasługą krawieckich umiejętności mojej koleżanki Kasi, stoi przed mikrofonem. Poprawia włosy wychodzące spod bonneta, kapelusza, również w stylu XIX-wiecznym. Bonnet kupiłam przez Internet i zanim dotarł do nas w ostatniej chwili, aż przez 10 dni podróżował z Alabamy, zupełnie jak dwa wieki temu.

„Zostałam sławną dzięki moim trzem odkryciom kości Ichthyosaurusa, Dimorphodona i Plesiosaura” – objaśnia ‘moja’ Anning. „Otworzyłam oczy paleontologom, że dinozaury mogły żyć także pod wodą, a nie tylko na lądzie. Mój odkryty, prawie kompletny szkielet Ichthyosaurusa, który ważył około 23 funtów, był pierwszym odkrytym dinozaurem tego gatunku” – tłumaczy mocno przejęta córka przed całą klasą, rodzicami, nauczycielami
i dyrektorką szkoły.

W domu nie było żadnych prób, więc pierwszy raz mam do czynienia z córką w roli Mary Anning.

„W 1845 roku stanęłam przed wielkim wyzwaniem” – mówi. „Drastycznie traciłam na wadze, miałam ustawiczne bóle i zawroty głowy. Traciłam energię z dnia na dzień. Chodząc od doktora do doktora, dowiedziałam się, że mam raka piersi. Walczyłam z nim, ale tę walkę przegrałam 8 marca 1847 roku…”

W klasie zalega cisza. Kolejna opowiedziana historia z dramatycznie zakończonym życiem. W ciągu 2 godzin zegarowych przeżywam 21 historii życiowych, które podsuwają mi pomysł, by przygotować podobną lekcję
w sobotniej polskiej szkole z moimi uczniami. Osobistości trzeba będzie wybrać wyłącznie polskiego pochodzenia, by poznać ich życie i poćwiczyć polską mowę.

Danuta Świątek

Poprzedni artykuł„W noc Bożego Narodzenia” – bajka
Następny artykułPolscy kolędnicy z Chapell Hill

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj