Przykłady uczą i inspirują. Prezentujemy kolejny, który warto odnotować. Danuta Świątek rozmawia z Anną Pelesz o tym, jak zorganizowała 8. Polonijny Dzień Dwujęzyczności w szkole publicznej, w której pracuje.
Anna Pelesz uczy języka angielskiego jako drugiego (ESL) w Szkole Publicznej Nr 6 w Linden, NJ. Wykonuje również tłumaczenia dla dystryktu Szkół Publicznych w Linden. Wcześniej uczyła na poziomie szkół wyższych (University of New Hampshire, NH, oraz Union County College, NJ). Przez ostanie 10 lat pracowała dodatkowo w szkołach polonijnych wschodniego wybrzeża USA. Pochodzi z Gorlic.
xxx
W tym roku po raz pierwszy odbył się Polonijny Dzień Dwujęzyczności w szkole publicznej, w której uczysz. Jak do niego doszło?
Każdego roku, na początku października, dyrekcja wysyła nam całoroczną listę wydarzeń szkolnych, do organizowania których zapisują się nauczyciele szkoły. Wydarzenia te m.in. to American Education Week, Violence Prevention Week, czy Read Across America Week. W ten sposób tworzą się tzw. komitety, czyli zespoły nauczycieli, które szczegółowo opracowują i przygotowują obchody danego wydarzenia, a potem je przeprowadzają.
W tym roku, na naszej liście po raz pierwszy pojawił się komitet Polish Heritage Month. Dyrektor poinformował nas, że jest decyzja odgórna, czyli superintendenta. Kiedy zobaczyłam, że jest taki komitet, ucieszyłam się. Moja pierwsza myśl była taka, że zorganizuję coś nowego, dlatego też przejęłam stery tego komitetu. Po kilku dniach wpadłam na pomysł, żeby zorganizować Polonijny Dzień Dwujęzyczności (PDD). Nie ukrywam, że było to dosłownie kilka dni przed 15 i 16 października. Na szczęście moje dziesięcioletnie doświadczenie nauczyciela polonijnego okazało się tu bardzo przydatne. Jako zespół zaplanowałyśmy kilka lekcji z wykorzystaniem dwujęzycznej literatury oraz quizów i gier dostępnych na portalu www.PolishBilingualDay.com
.
.
Jaka była reakcja uczniów i nauczycieli z innych grup? Spodobało się?
Ponieważ była to nowość, społeczność szkolna reagowała głównie zaskoczeniem i zdziwieniem. Szczerze mówiąc, nie wiem, czy zainspirowałam innych. Moi ukraińscy uczniowie mówili, że również chcieliby świętować swój „heritage”. Mam nadzieję, że będzie to możliwe zarówno dla nich, jak też innych nacji obecnych w naszej szkole. Jak już wspomniałam wcześniej, jest to odgórna decyzja superintendenta, oparta najprawdopodobniej na danych demograficznych miasta Linden.
Co trzeba było zrobić, żeby dyrekcja zgodziła się na świętowanie polskości w wieloetnicznej placówce?
Przede wszystkim należało wyjść z inicjatywą i nie zniechęcić się możliwością odmowy dyrekcji. Ja zrobiłam to pisemnie (tak jest łatwiej!). W swojej wiadomości dokładnie opisałam, na czym polega świętowanie PDD w trzeci weekend października, podałam stronę internetową PDD oraz przedstawiłam pomysły komitetu. Myślę, że mój prawie 20-letni staż w tej szkole oraz autorytet jaki sobie przez te lata wypracowałam, odegrały tu niemałą rolę. Od razu otrzymałam od niego tzw. „zielone światło” i dodatkową motywację do działania.
.
.
Jaka była reakcja uczniów po obchodach PDD? Czy mieli pomysły na przyszły rok?
Uczniowie byli pozytywnie zaskoczeni i w ostatecznym rozrachunku bardzo zadowoleni, że wzięłam ich na te dodatkowe zajęcia. Oczywiście nie chcieli opuszczać sali lekcyjnej. Pytali, kiedy znowu będą mogli przyjść. Odpowiadałam, że za rok!
Jakie wnioski nasuwają się Tobie i koleżankom – współorganizatorkom po świętowaniu?
W przyszłym roku postaramy się planować zajęcia o wiele wcześniej, już we wrześniu. Teraz wiemy, że Polish Heritage Month najprawdopodobniej będzie świętowany w naszym dystrykcie w przyszłym roku. Jak będzie w kolejnych latach, tego nikt nie wie.
Dziękuję za rozmowę i trzymam kciuki za kolejne obchody Polonijnego Dnia Dwujęzyczności w waszej szkole!
.
Danuta Świątek
Zdjęcia: archiwum rodzinne
