Kilka dni temu odbyłam dość symboliczną dla mnie wycieczkę. Wydawać by się mogło, że wyjazd do Krakowa to nic takiego. W końcu to niecałe 100 kilometrów i bywam tam dość regularnie. 

Lecz tym razem było troszkę inaczej. Inaczej, bo inny był powód mojego wyjazdu. W pewnym sensie zatoczyłam koło i ponownie biorę udział w przeprowadzce właśnie do Krakowa. Tyle, że teraz przeprowadza się tam moje Dziecko, które od października rozpoczyna studia.

Pojechaliśmy by wynająć pokój. Niestety, niełatwo jest dostać miejsce w akademiku, o czym mieliśmy okazję przekonać się niedawno, trzeba było więc znaleźć alternatywne rozwiązanie. 

Przy okazji mogłam wrócić w miejsca, które pamiętam sprzed lat. 

Kiedy załatwiliśmy formalności związane z nowym mieszkaniem, ruszyliśmy na spacer. Bardzo chciałam obejrzeć stare, znajome i trochę zapomniane miejsca, a jednocześnie opowiedzieć Synowi o okolicy, w której już za półtora miesiąca będzie mieszkał i studiował. Co ciekawe, moje studenckie mieszkanie znajdowało się w tej samej dzielnicy, a Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, który ukończyłam mieścił się tuż obok obecnego budynku Wydziału mojego Maksa. Można więc powiedzieć, że moje Dziecko będzie przez najbliższe pięć lat chodziło tymi samymi studenckimi ścieżkami, co ja kilka… Ech, no dobrze – dosyć dawno temu…

Ingardena

Z przyjemnością stwierdziłam, że okolica wcale bardzo się nie zmieniła. 

Spacer zaczęliśmy od zielonej ulicy Królewskiej i uliczek prowadzących w stronę Miasteczka studenckiego AGH, a zaraz potem weszliśmy do Parku Jordana. Zawsze uwielbiałam tę zieleń w samym centrum miasta. Park jest teraz troszkę lepiej zagospodarowany, pojawiły się place zabaw dla dzieci, ale nadal jest w nim mnóstwo miejsc, gdzie można zaszyć się z dobrą książką i przepaść na cały dzień. Pamiętam, jak na zajęciach regularnie spacerowaliśmy po parku od szóstej rano, by uczyć się rozpoznawać ptaki śpiewające. Godzina 6.00 wcale nie brzmiała zachęcająco, ale śpiew ptaków wynagradzał nam wczesną pobudkę. 

Park Jordana

Wydział Biologii znajdował się tuż przy parku. Kilka lat temu, kiedy powstał Kampus Uniwersytecki, został przeniesiony. Obecnie w tym budynku mieści się Wydział Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sam budynek wygląda praktycznie tak samo.

Kolejnym etapem wędrówki było Stare Miasto. Po drodze wstąpiliśmy na ciacho do legendarnej cukierni Czarodziej, przy ulicy Karmelickiej. 

Później ulicą Szewską doszliśmy do Rynku. Tutaj zawsze było gwarno i tłoczno. Nadal tak jest, bo to przecież miejsce odwiedzane tłumnie przez turystów. I dlatego chyba niekoniecznie jest to moja ulubiona część Krakowa. A jednak ma swój urok i czasami po prostu trzeba się tam znaleźć. Obejrzeliśmy więc jarmarczne stragany, przeszliśmy obok Sukiennic i udaliśmy się na Mały Rynek i dalej, ulicą Grodzką przepychaliśmy się w stronę Wawelu. Nie dotarliśmy, ale zdradziłam Maksowi przesąd, który nakazywał każdemu studentowi pierwszego roku wejść na wieżę Dzwonu Zygmunta i dotknąć serca dzwonu. Miało to zapewnić pomyślne ukończenie studiów. Mnie się udało. Pamiętam tez, że tuż po obronie mojej pracy magisterskiej, razem z Mamą, moim obecnym mężem i przyjaciółką wybraliśmy się na wieżę. Znalazłam nawet zdjęcie sprzed lat potwierdzające ten fakt.

W drodze powrotnej przekonałam się, że w Parku Krakowskim im. Marka Grechuty nadal jest przyjemnie mimo, że sąsiaduje on bezpośrednio z ruchliwą Aleją Adama Mickiewicza. To właśnie tędy, przez park codziennie biegałam na zajęcia. Tutaj właśnie zakończyliśmy nasz spacer.

Były chwile, kiedy bardzo chciałam zostać w Krakowie i tutaj właśnie spędzić swoje dorosłe życie. Stało się jednak inaczej, lecz nigdy nie żałowałam tej decyzji. Znalazłam swoje szczęście gdzie indziej. Do Krakowa lubię wracać, a ta niedawna wycieczka pokazała mi, jak bardzo lubię to miasto. 

Jest bardzo prawdopodobne, że w ciągu najbliższych kilku lat znów będę miała świetny pretekst, by przyjeżdżać tutaj częściej. Bardzo dobrze się składa – chciałabym znów pójść do zoo, pospacerować po Kopcu Kościuszki oraz nad Wisłą, no i oczywiście pójść na Wawel. Kto wie, może będzie o tym kolejna opowieść.

Szewska do Rynku

Rynek Główny

W Krakowie turystów w jest wielu: 

na Rynku i na Wawelu,

w kawiarniach i restauracjach,

a także przy wielu atrakcjach.

.

Zwiedzają muzea i zoo,

po parkach biegają wesoło,

z zachwytem często wzdychają, 

i miasto wciąż podziwiają.

.

Bo Kraków ma mnóstwo uroku

o świcie, a także po zmroku,

nieważne – czy latem, czy w zimie.

Bo tu czas inaczej płynie.

.

Tekst i zdjęcia: Beata Jaczewska

Poprzedni artykuł„Palili ognisko, jeździli na odpusty…”
Następny artykuł„Pierwsza krew jest jak chrzest” – rozmowa z Agatą Stopą o jej najnowszej książce pt. „Ojciec Mieszka. Tajemnica rodu”
ukończyła Uniwersytet Jagielloński i jest magistrem Biologii. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel. Obecnie wraz z mężem prowadzi firmę i stara się cały czas podnosić swoje kwalifikacje. Od lat pisze dla przyjemności bajki- rymowanki. Autorka książek dla dzieci: seria o Małych zwierzątkach i Małych pojazdach, „Wierszowanki- przytulanki, czyli bajeczki nie tylko na dobranoc”, a także kilku prac zbiorowych. Laureatka konkursów literackich, wolontariuszka. Chętnie angażuje się w akcje społeczne związane z propagowaniem czytelnictwa. Uwielbia górskie wędrówki z plecakiem oraz gry planszowe. Prowadzi bloga, na którym znajdują się bajki, rymowanki i wierszyki www.wierszowankimalowanki@blogspot.com

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj