DSC_6231

 

„Kto nie kupi losu, ten nie wygra na loterii. Podobnie ten, kto nie stworzy odpowiedniego otoczenia dla swoich dzieci, nie spowoduje, że staną się one dwujęzyczne. Na szczęście szanse, że uda się nam wychować dziecko dwujęzyczne, są większe niż to, że wygramy los na loterii.”

Zainteresowanie dwujęzycznością, nieustannie skłania mnie do poszukiwania literatury poświęconej dwujęzycznemu wychowaniu.  W ten właśnie sposób trafiła do mnie książka „Jak wychować dziecko dwujęzyczne” autorstwa  Dr Barbary Zurer Pearson, językoznawcy i naukowca Uniwersytetu w  Massachusetts.

Pozycja bardzo ważna, przede wszystkim dlatego, że dotychczas nie ukazała się na rynku polskim, książka, która  w tak szeroki i przekrojowy sposób opisywałaby fenomen dwujęzyczności. Autorka nie tylko dostarcza wiele przydatnych wskazówek, ale popiera je  solidnymi odkryciami naukowymi, zdobytymi podczas 20-letnich badań. W bardzo precyzyjny i zarazem prosty sposób dzieli się zgromadzoną wiedzą.

Książka ta  jest cennym poradnikiem skierowanym głównie do rodziców i przyszłych rodziców, którzy rozważają dwujęzyczne wychowanie swoich pociech. Dostarcza ona informacji tym, którzy interesują się wiedzą dotyczącą rozwoju językowego dzieci oraz zjawiskiem jakim jest dwujęzyczność.

Barbara Zurer Pearson wskazuje co zrobić, aby umożliwić dziecku naukę dwóch języków i jakie stworzyć warunki, aby przyniosła ona najlepsze owoce. Czytelnicy znajdą tu również odpowiedź dlaczego w ogóle warto podjąć to nie lada wyzwanie.

Autorka prezentuje trzy główne strategie integracji  języków w życiu dzieci:

• JEDEN RODZIC – JEDEN JĘZYK (OneParentOneLanguage )–  w tej strategii każde z rodziców zwraca się do dziecka  w swoim ojczystym języku. Model ten stosowany jest najczęściej  w małżeństwach mieszanych. Bywa też tak, że  jedno z rodziców narzuca sobie rygor mówienia w nierodzimym dla siebie języku i osiąga sukces.
• JĘZYK MNIEJSZOŚCI W DOMU (minority language@home) – bardzo często jest to model rodzin mieszkających na emigracji. W domu mówi się językiem ojczystym  rodziców (j. mniejszości), natomiast poza nim, w szkole, kinie, na ulicy dziecko styka się z językiem kraju, w którym mieszka  (j. większości).
• CZAS I MIEJSCE (Time&Place) – metoda czasu i miejsca jest mieszanką strategii, w której  konkretny język nie wiąże się z konkretną osobą. Praktykują ją  jednojęzyczni  rodzice w ich ojczystym kraju. Polega  ona na wykorzystywaniu wszelkich okazji, aby zapewnić dziecku jak najwięcej kontaktu z językiem obcym poprzez, np. obozy językowe czy naukę w   dwujęzycznej szkole.

W zależności od potrzeb i postawionego sobie celu, poszczególne strategie można modyfikować. Istotna  jest konsekwencja i wypracowanie zachowań językowych, tak aby nauka dwóch języków stała się elementem codziennego życia. Najważniejsze znaczenie ma jednak ilość kontaktu z językiem (interakcje) oraz pozytywne nastawienie rodziców, a w konsekwencji i dzieci.

„Jak wychować dwujęzyczne dziecko” zawiera również inspirujące historie badanych na potrzeby książki rodzin wielojęzycznych. Obala mit, że dwujęzyczność może utrudnić osiągnięcie naukowe dziecka i wyjaśnia, że nauka języków w młodym wieku może poprawić rozwój intelektualny dziecka. Oprócz oryginalnych przykładów badań przeprowadzonych w USA, znajdziemy tu przypadki opisujące polskie rodziny  mieszkające za granicą, co jest niewątpliwą zaletą polskiej wersji tej książki.

Jak sama autorka mówi, wychowanie dwujęzycznego dziecka nie jest „nauką rakietową” – wymaga czasu, świadomego wyboru i wiedzy. Im więcej jej posiądziesz, tym skuteczniej będziesz wspierać dwujęzyczne wychowanie.

Gorąco zachęcam do lektury, bowiem nigdy nie jest za późno – lub za wcześnie – na wprowadzenie dziecka w  świat drugiego języka.

 

Tekst i zdjęcie: Justyna Bereza

Poprzedni artykułSerce dla Julii
Następny artykuł18. Spotkanie Wielkanocne z królem w Central Parku. 16 kwietnia

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj