Dlaczego zdarzają się sytuacje, że dziecko nagle odmawia używania języka ojczystego? Jak się wtedy zachować i jak wytłumaczyć mu, że język polski jest równie ważny, co język kraju, w którym mieszka? Odpowiedzi na te pytania zostały zawarte w poniższym artykule.
Często główną przyczyną odrzucenia mowy ojczystej przez dziecko jest dostrzeżenia przez nie faktu, że język danego kraju jest bardziej przydatny w codziennej komunikacji z otoczeniem od języka polskiego. Negatywne postrzeganie języka ojczystego może też być spowodowane obawą przed niezrozumieniem ze strony grupy rówieśniczej, znajomych i kolegów.
Nie należy bagatelizować zachowania, w którym język ojczysty jest odrzucany przez naszą pociechę, jednak do całej sytuacji powinniśmy podejść bardzo spokojnie i przede wszystkim szczerze z dzieckiem porozmawiać. Pomoże to w zrozumieniu powodów zmiany w zachowaniu dziecka. Może okazać się, że nasza pociecha ma problemy w odnalezieniu własnej tożsamości, wynikające z mieszkania w obcym kraju i używania różnych języków. Taka sytuacja wymaga poważnej dyskusji i działania.
Nawet w przypadku, gdy dziecko będzie zwracało się do nas tylko w języku dominującym danego kraju, należy odpowiadać mu w języku ojczystym. Trzeba być świadomym tego, że dwujęzyczność może przyjąć formę bierną – dziecko rozumie dwa języki, ale posługuje się tylko jednym. Często zdarza się, że dzieci po pewnym okresie powracają do posługiwania się językiem polskim – wpływa na to dłuższy pobyt w ojczyźnie np. na wakacje lub święta.
W przypadku, kiedy dziecko samo prosi rodziców o niezwracanie się do niego w języku polskim, oznacza to, że postrzega język domowy jako coś gorszego. Takie zachowanie może mieć podłoże w reakcjach rówieśników na fakt używania przez nasze dziecko języka polskiego. Należy wtedy delikatnie wytłumaczyć, że posługiwanie się mową ojczystą nie jest powodem do wstydu, wręcz przeciwnie, dwujęzyczność jest darem, który można wykorzystać na wiele sposobów.
