Film Janusza Kondratiuka z oprawą muzyczną Czesława Niemena, lata 70-te, szarość, nuda PRL-u i spotkanie się 5 osób. Dziewczyny są brzydkie, nieciekawe, tandetnie ubrane, żałosne w swej bezradności i małomiasteczkowych wyobrażeniach. Ich przygody są smutne – nie na miarę dziewczęcych tęsknot i marzeń. Jest w filmie Kondratiuka mnóstwo świetnych socjologicznych i psychologicznych spostrzeżeń, trafnie zaobserwowane sytuacje i i zachowania. Jest pejzaż duchowy owej Polski podmiejsko-przedmiejskiej, jest ironia, sarkazm, gorycz i rzadkie w polskim kinie ciepło – czeskiego jakby pochodzenia. Coś z klimatu „Miłości blondynki” Milosa Formana. Polecam – niezwykły film – prawie jak dokument tamtych czasów.

Reżyseria – Janusz Kondratiuk

Scenariusz – Janusz Kondratiuk

Muzyka – Czesław Niemen

Obsada aktorska:

Ewa Szykulska – dziewczyna pracująca na poczcie

Ewa Pielach – Pućka

Regina Regulska – dziewczyna, która nie lubi kremu

Jan Stawarz – „inżynier”

Jan Mateusz Nowakowski – „magister”

Zbigniew Buczkowski – kelner; nie występuje w napisach

Małgorzata Niemen – kelnerka; nie występuje w napisach

Poprzedni artykułMarkiza de Pompadour – film z cyklu „Perły i dukaty” – 1965
Następny artykułGlobal Seal of Biliteracy można otrzymać w każdym stanie USA!

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj