Film Janusza Kondratiuka z oprawą muzyczną Czesława Niemena, lata 70-te, szarość, nuda PRL-u i spotkanie się 5 osób. Dziewczyny są brzydkie, nieciekawe, tandetnie ubrane, żałosne w swej bezradności i małomiasteczkowych wyobrażeniach. Ich przygody są smutne – nie na miarę dziewczęcych tęsknot i marzeń. Jest w filmie Kondratiuka mnóstwo świetnych socjologicznych i psychologicznych spostrzeżeń, trafnie zaobserwowane sytuacje i i zachowania. Jest pejzaż duchowy owej Polski podmiejsko-przedmiejskiej, jest ironia, sarkazm, gorycz i rzadkie w polskim kinie ciepło – czeskiego jakby pochodzenia. Coś z klimatu „Miłości blondynki” Milosa Formana. Polecam – niezwykły film – prawie jak dokument tamtych czasów.
Reżyseria – Janusz Kondratiuk
Scenariusz – Janusz Kondratiuk
Muzyka – Czesław Niemen
Obsada aktorska:
Ewa Szykulska – dziewczyna pracująca na poczcie
Ewa Pielach – Pućka
Regina Regulska – dziewczyna, która nie lubi kremu
Jan Stawarz – „inżynier”
Jan Mateusz Nowakowski – „magister”
Zbigniew Buczkowski – kelner; nie występuje w napisach
Małgorzata Niemen – kelnerka; nie występuje w napisach
