Te stwierdzenia nie są kierowane jedynie do ludzi wierzących w istnienie miłującego Boga, one także trafiają do serc wszystkich, którzy podczas choroby i osamotnienia potrzebują pomocy, opieki płynącej z serca wyrażającej się w wyrozumiałości, trosce i czułości.

Zaproszenie Jezusa, by być miłosiernym jak Ojciec, nabiera szczególnego znaczenia dla pracowników służby zdrowia. – To kolejne wezwanie, apel, prośba biskupa Rzymu. – Myślę o lekarzach, pielęgniarkach, diagnostach laboratoryjnych, osobach asystujących w leczeniu i opiece nad chorymi, a także o wielu wolontariuszach, którzy poświęcają swój cenny czas cierpiącym. Drodzy pracownicy opieki zdrowotnej, wasza służba chorym, pełniona z miłością i kompetencją, wykracza poza granice zawodu, aby stać się misją. Wasze ręce dotykające cierpiącego ciała Chrystusa mogą być znakiem miłosiernych rąk Ojca. Bądźcie świadomi wielkiej godności waszego zawodu, a także odpowiedzialności, jaka się z nim wiąże. Nie można pominąć wsłuchiwania się w głos pacjenta, jego historię, lęki i obawy. Nawet wtedy, gdy nie można wyleczyć, zawsze można otoczyć opieką, zawsze można pocieszyć, zawsze można sprawić, by pacjent poczuł bliskość, która świadczy o zainteresowaniu osobą bardziej niż jej chorobą.

Być przy chorym


Choruję na raka piersi. Mam 38 lat, dwoje dzieci. Czuje się odizolowana. Chciałabym rozmawiać, mieć kontakt z ludźmi, chociaż telefoniczny. Może ktoś mógłby zadzwonić do mnie, a może ja mogłabym być komuś pomocna. Proszę, podajcie na antenie mój numer telefonu. – Ten telefon od chorej kobiety mam wciąż w pamięci. Płynął on z fal radiowych, na pewno dotarł do wielu słuchających. Nie byłam w stanie sprawdzić, czy ktoś z chorych skorzystał z oferty pomocy. 

Nie jesteśmy zbyt otwarci dla innych, najczęściej ukrywamy swoje problemy, ale w sytuacji kryzysu warto szukać wsparcia, warto być otwartym na kogoś, kto przyjdzie z pomocą. W liście papieskim sprzed siedmiu laty, papież Franciszek przypominał o wielkiej godności chorego człowieka. Użył znamiennego sformułowania: „mądrość serca”. Jest to wyjście z życzliwością, miłością i dobrocią do drugiego człowieka.

Mądrość serca to także bycie ludzkim wobec bliźnich.

Niektórzy z nas nie wyobrażają sobie jak ludzie cierpią. Jak ważna jest dla nich sama obecność drugiego człowieka, niekiedy bardziej kojąca i bardziej potrzebna niż środek uśmierzający ból – mówi o obliczu i tajemnicy cierpienia mgr Jadwiga Dudek, założycielka i od ponad dziewiętnastu lat kierowniczka Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Caritas Diecezji Łomżyńskiej w Ostrołęce. W służbie zdrowia pani Jadwiga pracuje już 43 lata. Dla poparcia tej refleksji posłużyła się słowami wielkiego Papieża św. Jana Pawła II, który w Gdańsku podczas III pielgrzymki do Polski powiedział do chorych i pracowników służby zdrowia: Nieraz onieśmiela nas to, że nie możemy uzdrowić, nie możemy pomóc. Ważne jest jednak, żeby przyjść, żeby być przy człowieku cierpiącym. We współczesnym świecie skoncentrowanym na młodości, sprawności, sukcesie oraz na doznawaniu różnych przyjemności korzystania z życia, trudno jest mówić o tych trudnych sprawach. Większość od nich ucieka, unika rozmów na ten temat, nie chcąc się stresować ani psuć sobie dobrego nastroju. A przecież śmierć jest wpisana w życie każdego z nas i czy ktoś tego chce czy nie, wcześniej czy później ona przyjdzie. A zatem warto się zatrzymać w tym biegu, zwolnić tempo, rozejrzeć się wokół siebie, żeby nie zatracić tego, co najważniejsze, żeby nie było za późno.

Odnotowuję fragmenty myśli z jubileuszowego albumu opracowanego przez Jadwigę Dudek, magistra pielęgniarstwa II stopnia, traktującą  swoją pracę jako powołanie .

Oprócz profesjonalnej, medycznej pomocy ważne jest bycie z chorymi i przy chorych na wyciągnięcie ręki. Trwanie i wsparcie, rozmowa, a niekiedy milczenie. Miło jest słyszeć, kiedy rodzina oznajmia: „Jak dobrze, że jesteście, co my byśmy bez was zrobili”,” Jesteście naszą nadzieją i oparciem”.

Geneza Światowego Dnia Chorego


Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, kard. Fiorenzo Angeliniego. Papież wyznaczył też od razu na obchody tego Dnia wspomnienie objawienia Matki Bożej w Lourdes, które przypada 11 lutego. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie. Ustanowienie przez Ojca Świętego Jana Pawła II Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele. Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że „ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu…”. Sprawom ludzi chorych Jan Paweł II, sam doświadczający licznych chorób, poświęcił wiele miejsca w swoim nauczaniu. Często spotykał się z chorymi i niepełnosprawnymi, tak w Rzymie, jak i w czasie podróży apostolskich. Chorych prosił już na samym początku pontyfikatu o wsparcie modlitewne.


Po raz pierwszy Dzień Chorego obchodzono w 1993 r., a główne uroczystości odbyły się wtedy w Lourdes i – częściowo – w Rzymie. W kolejnym roku miejscem centralnych obchodów była Jasna Góra, a następnie: Jamusukro (Wybrzeże Kości Słoniowej, 1995), Guadalupe (Meksyk, 1996), Fatima (1997), Loreto (1998), Harissa (Liban, 1999), Rzym (2000, połączone z Jubileuszem Chorych), Sydney (2001), narodowe sanktuarium katolików indyjskich w Vailankamy (2002), Lourdes (2004), Jaunde w Kamerunie (2005), Adelajda w Australii (2006) i Seul w Korei Południowej (2007). W 2008 r., z racji 150. rocznicy objawień w Lourdes, Światowy Dzień Chorego obchodzono ponownie (jak w 1993 i 2004 r.) – w Lourdes.Kulminacyjne obchodu tegorocznego XXX Światowego Dnia Chorego miały odbyć sie w Peru, ale z powodu pandemii odbędą się w Bazylice św. Piotra na Watykanie.


Kościół towarzyszy ludziom chorym w sposób szczególny, zgodnie z poleceniem Jezusa zapisanym w zakończeniu Ewangelii św. Marka „Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 18). Dla umocnienia w chorobie mamy specjalny dar – sakrament chorych. Olej chorych jest co roku błogosławiony w katedrach w ramach Mszy Krzyżma sprawowanej przez biskupa w poranek Wielkiego Czwartku. Jest dostępny w każdej parafii, a sakrament namaszczenia może być udzielany w każdym czasie chorym proszącym o niego. W Dniu Chorego w wielu kościołach sprawowane są specjalne nabożeństwa ze zbiorowym celebrowaniem sakramentu chorych.                                                                                 

.

Bożena Chojnacka

Poprzedni artykułKlub Młodego Czytelnika w Szkole Języka i Kultury Polskiej im. Zbigniewa Herberta
Następny artykułStudniówka 2022 w Arizonie

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj